چند سالی است تب «مارک‌پوشی» میان جوانان ایرانی رواج پیدا کرده و پول‌های زیادی برای خرید لباس‌های مارک‌دار پرداخت می‌شود؛ غافل از اینکه بسیاری از این مارک‌ها در بازار پاچنار به شکل عمده خرید و فروش می‌شوند.
گروه فرهنگی قرارگاه سایبری حوزه کربلا سپاه بهشهر-چندسالی است تب«مارک‌پوشی»میان جوانان ایرانی رواج پیدا کرده و پول‌های زیادی برای خرید لباس‌های مارک‌دار پرداخت می‌شود؛ غافل از اینکه بسیاری از این مارک‌ها در بازار پاچنار به شکل عمده خرید و فروش می‌شوند.برخی جوان‌ها این روزها حاضرند برای خرید یک شلوار جین که نام ترکیه یا انگلیس را با خود به یدک می‌کشد تا چند برابر یک شلوار ایرانی هزینه کنند. اما آیا واقعا همه لباس‌ها و اجناسی که به نام اصل خارجی و مارک‌دار در مغازه‌ها به وفور یافت می‌شوند، اجناس اصل هستند؟
به گزارشچمران نیوزبرندگرایی نخستین بار در عرصه اقتصاد با هدف اطمینان از کیفیت کالا به وجود آمد. تولیدی هایی که سابقه و دانش و تجربه بالاتری داشتند روی کالای خود مارک یا مهری می زدند تا مشتری بداند این کالا از نظر کیفیت توسط فلان تولیدی یا کارخانه معروف ضمانت می شود و محصول آن ها را خریده است.در چنین شرایطی کسی که برای برند پول می پردازد در اصل علاوه بر پرداخت هزینه تمام شده کالا هزینه تبلیغات فراوانی که در عرصه بین الملل برای مطرح شدن این برند صورت گرفته را نیز پرداخت می کند.
بر اساس تحقیقی که در اواخر دهه نود میلادی صورت گرفت حدود نود درصد هزینه ای که برای خرید لوازم آرایشی در جهان پرداخت می شود، شامل هزینه های تبلیغات و برندینگ آنهاست و تنها ده درصد پول پرداخت شده شامل هزینه تمام شده کالا می باشد.این موضوع تهدیدی برای تولید داخلی شده و مسائل اقتصادی از جمله بیکاری را به شدت تشدید می کند.
دکتر عادل پیغامی،استاد اقتصاد دانشگاه امام صادق(ع) در این باره می گوید:"تا وقتی که کالای ایرانی خدمت رسان را انتخاب نکنیم و صاحب سرمایه را به گردش مالی نرسانیم، فضایی برای بهبود کیفیت محصول ایرانی ایجاد نمی شود. پس مصرف کننده های ایرانی باید این عقلانیت را به خرج دهند چرا که با این دیدگاه از سوی دیگر یکایک مصرف کننده های ایرانی خود یک تولید کننده اند.مصرف گرایی در اصل مسئله نادرستی نیست؛ چرا که با مصرف، گردش مالی ایجاد می شود و کارگر و سرمایه ای که مواد مصرفی را تامین کرده، اقتصاد را احیا یا پشتیبانی می کند. پس خود اصل مصرف غلط نیست ولی اینکه چه مصرف کنیم مهم است.ما اگر به جای کالای مصرفی، تجملی و لوکس کالای مورد نیازمان را مصرف کنیم، به اقتصاد کشور کمک کرده ایم".
مصرف کالای ایرانی یکی از تاکیدات مقام معظم رهبری است و به مناسبت های مختلف این موضوع را گوشزد کرده اند و از مردم و مسئولین خواسته اند در مسیر حمایت از تولید ملی و مصرف کالای داخلی حرکت کنند.
احمد سجادی، نماینده خراسان رضوی در مجلس شورای اسلامی در این باره می گوید:"مردم و مسئولان در اجرای حکم رهبر انقلاب که همان استفاده از کالای داخلی است جدیت داشته باشند و در این زمینه مردم و مسئولان موظف هستندکه طی حکمی که ولی امر مسلمین می‌دهند، تمام مصرفشان را در تولیدات داخلی صرف کنند. صدا و سیما موظف است که فرهنگ‌سازی کند. مجلس ما، دولت ما و روحانیون ما موظف به فرهنگ سازی هستند. خرید کالای ایرانی یکی از بخش هایی است که می‌تواند اقتصاد مقاومتی ما را به اجرا در بیاورد.ما اگر بخواهیم فرزندانمان سرکار بروند و شغلی داشته باشند؛ اگر بخواهیم که شش تا هفت میلیون از جوانان تحصیل‌کرده ما شغلی داشته باشند و بیکار نباشند، باید تمام مصرفمان را از تولیدات داخل استفاده کنیم و استفاده از تولیدات خارج را حرام کنیم. وقتی مقام معظم رهبری می‌فرمایند که استفاده از تولیدات خارجی ممنوع است، یعنی حرام است. این یک حکم شرعی است. ما باید این اعتقاد را در مردم زنده کنیم".
مقام معظم رهبری این مسئله را این گونه آسیب شناسی می کنند: "ما باید کودک را از آغاز دارای اعتمادبه‌نفس و باور به هویت خود بار بیاوریم. البته این مخصوص کودکان دبستانی نیست؛ در دبیرستان هم همین هست، در دانشگاه هم همین هست. در کشور ما متأسفانه فرهنگِ کاملاً منحرفی از گذشته پایه‌گذاری شده، که هنوز آثارش از بین نرفته - با این همه تبلیغاتی که ماها از اول انقلاب تا امروز داشتیم - و آن، نگاه نیازمندانه به سمت غرب، بزرگ دیدن غرب و کوچک دیدن خود در مقابل اوست؛ که متأسفانه این فرهنگ ریشه‌کن نشده و وجود دارد؛ این به دلیل نبود خودباوری است. اینکه شما ملاحظه می کنید فلان مارکِ جنس خارجی پول بیشتری طلب می کند، اما طرفدار بیشتری هم در بین یک طبقه‌ای دارد، در حالی که جنس مشابه داخلی گاهی کیفیتش بهتر از آن است، به خاطر همین نگاه است؛ این یک بیماری است، این یک آفت است. "
عبدالله موسوی کارشناس مسائل اقتصادی درباره مصرف کالای ایرانی معتقد است:"اصلی ترین و مهم ترین مشکل و معضل کنونی کشور مشکل بیکاری و نبود فرصت های اشتغال برای افراد جویای کار است.اگر می خواهیم راهکارها و سیاست های روشنی را ارائه کنیم باید به بحث‌های تولیدی توجه کنیم. یکی از دلایل به وجود آمد رکود تورمی بی توجهی به
بنگاه های تولیدی در صنعت و کشاورزی است.زمانی که کالای داخلی را مصرف کنیم به کارگر ایرانی کمک می‌کنیم. اشتغال ایجاد می‌کنیم، به سرمایه ایرانی هم کمک می‌کنیم. اما زمانی که تمایل به کالای خارجی داریم، به جای کمک به یک کارگر ایرانی به حمایت کارگر غیر ایرانی می‌رویم. امروز بیکاری مشکل عمده جامعه ماست.وقتی همه مردم از این مشکل گلایه دارند باید از کالای ایرانی حمایت کنیم تا مانع از ورشکستگی کارخانه داخلی، بیکاری کارگر ایرانی و در نهایت ناامیدی سرمایه گذار داخلی شویم.مشکل اصلی تحریم‌ها نیست، بلکه مشکل اصلی بی توجهی به نظام تولید است. مشکل اصلی اقتصاد ما همان چیزی است که مقام معظم رهبری در چارچوب اقتصاد مقاومتی مطرح کردند. یعنی حمایت از کار و کارگر ایرانی است که می تواند مسیر توسعه را هموار کند".
آفتی که امروز نیز بخشی از جامعه به آن مبتلا به هستند و برای افزایش شأن اجتماعی خود به دنبال راهکارهای دیگری می گردند. اما این مسئله یعنی تفاخر به کالای خارجی باعث شد نوع استفاده از یک کالای خارجی به جای اینکه به دلیل مرغوبیت آن کالا باشد به دلیل فخر فروختن نسبت به دیگران به واسطه استفاده از آن کالا تعریف شود. مسئله ای که اگر از لحاظ فرهنگی حل نشود ترغیب مردم برای استفاده از کالای داخلی نیز بدون نتیجه خواهد ماند چرا که در این برهه یعنی استفاده از یک کالای غربی به دلیل فخر فروشی لزوما به دلیل کیفیت آن نیست و ذات آن برند برای فرد ارجحیت پیدا می کند. تنها راهی که در مقابل فخرفروشی درباره کالای خارجی وجود دارد افزایش حس وطن دوستی مردم برای استفاده از کالای داخلی است و بعد از آن، افزایش کیفیت.
دکتر عادل پیغامی،استاد اقتصاد دانشگاه امام صادق(ع) در این باره می گوید:"خرید کردن کالا مثل رای دادن به آن است و مردم با مصرف کالای خارجی به این نوع کالا رای می دهند. وقتی به کالای خارجی رای می دهیم عملاً کارگر و صاحب سرمایه آن کالای خارجی را انتخاب کرده ایم و کارگر و صاحب سرمایه ایرانی را حمایت نکرده ایم. حتی گفتن اینکه کالای ایرانی کیفیت ندارد پس مصرف نکنیم، مصداق همین قضیه است.تا وقتی که کالای ایرانی خدمت رسان را انتخاب نکنیم و صاحب سرمایه را به گردش مالی نرسانم، فضایی برای بهبود کیفیت محصول ایرانی ایجاد نمی شود. پس مصرف کننده های ایرانی باید این عقلانیت را به خرج دهند چرا که با این دیدگاه از سوی دیگر یکایک مصرف کننده های ایرانی خود یک تولید کننده اند.اگر تولید کننده کفش ایرانی، پنیر یا رب ایرانی مصرف نکند، کارگر و صاحب سرمایه آن کارخانجات نیز هزینه خرید کفش از این تولید کننده را نخواهند داشت. پس ما در یک گردش مالی و چرخش اقتصادی متصل و وابسته به هم هستیم".
اقتصاد مقاومتی اقتصادی مقاوم است و تعریف تئوریک و آکادمیک پیچیده ای ندارد. صفتی است که ما به اقتصاد چسبانده ایم و از آن یکسری معانی را دنبال می کنیم. این نوع اقتصاد در برابر نوسانات و خطرات پیش رو مقاومت می کند.این نوع اقتصاد برای رسیدن به پیشرفت و رشد، امکان پایداری و استقامت دارد. اقتصادی که پویایی زیادی دارد و عملاً افراد متوجه آن نمی شوند و در واقع پیشگیری می کند تا درمان.
البته اقتصاد مقاومتی صرفاً نباید در مقطع تحریم مطرح شود.اقتصاد مقاومتی پروژه ای است که برای مقاوم سازی اقتصاد ایران و برای رشد و پیشرفت بیشتر آن، از قبل مطرح بوده و مطلبی نیست که صرفاً در مقابل تحریم دشمن و یا برای تخریب دشمن مطرح شده باشد. اتومبیلی که با سرعت 80 کیلومتر در ساعت حرکت می کند، اگر بخواهد این سرعت را به 500 افزایش دهد باید خیلی مقاوم باشد وگرنه در سرعت های بالا پیچ و مهره های آن باز می شود.اقتصاد ایران برای یک پیشرفت بزرگ باید عرصه های مختلف خود را مقاوم سازی کند؛ اما تحریک های مختلفی که به اقتصاد وارد می شود در فضای اقتصاد سیاسی بین الملل به صورت تحریم خودش را نشان می دهد. تقریباً تمام کشورهای جهان از ابزار تحریم علیه هم استفاده می کنند .
